foto: de Balder VL92 door de Prinses Julianabrug
HARING UIT VLARING
Juni is de haringmaand bij uitstek. De vloot is uitgevaren en komt zo langzamerhand weer terug in de diverse vissersplaatsen met Nieuwe Haring. Zo ook de Balder VL92 uit Vlaardingen. De mooie oude zeillogger uit 1912. Uitgevaren om het zilver van de zee te vangen en naar Vlaardingen te brengen. Na bijna zes weken op zee voer de Balder vanaf Hoek van Holland richting Vlaardingen. Via de Buitenhaven, de sluizen, de spoorbrug en de Prinses Juliana brug verscheen het schip in de Oude Haven.
meer zien en lezen? klik op "lees meer"
Het complete verhaal, inclusive the English translation, is onderaan de pagina
foto: de Balder VL92
foto: de prenters aan boord
Buiten de normale bemanning waren er twee kostjongens ofwel prenters aan boord. Twee ferme knullen van 9 en 11 jaar die voor het eerst naar zee waren geweest. Ze hadden zich kranig gedragen en waren nauwelijks zeeziek geweest.
foto: Schipper Cornelis Don
foto: de Balder VL92 bij Paviljoen de Joon
foto: de familie en de reder staan al te wachten
foto: de familie en de reder staan al te wachten
foto: voorbij de Stadskraan
De Balder voer langs de Stadskraan waar een behoorlijke menigte samen was gekomen om de Balder welkom te heten.
Omdat de Balder met de punt naar zee moest liggen, ging het schip door tot de Oudehavenbrug. Daar werd het schip gekeerd.
Toevallig was daar net Burgemeester Bert Wijbenga aangekomen met de originele haringsjees om het vaatje haring voor de koning op te halen.
Zowel de sjees als de Balder gingen samen op.
Bij de vaste ligplaats van de Balder werd aangemeerd. Het was weer een bijzonder weerzien na al die tijd op zee. De reder, de keurmeester en uiteindelijk de burgemeester stonden het schip op te wachten.
Allereerst vroeg de reder aan schipper Cornelis Don hoe de reis was geweest en wat de vangst was. 220 kantjes was zeker niet verkeerd. Dat er een bemanningslid klem had gezeten was wat minder, maar met medische verzorging aan boord ging het toch weer goed met de patiënt.
foto: Keurmeester Piet Maat staat al te wachten
foto: de Burgemeester praait de bemanning
Er ging een vaatje haring de wal op, waarna keurmeester Piet Maat de stalen band van het tonnetje deed. De haring zag er weer mooi uit. Zilverkleurig, zoals het hoort.
De keurmeester pakte een haring en proefde. De haring was zeker net zo goed als vorig jaar. Daarna keurde zowel de burgemeester als de reder de haring en beiden vonden de haring weer uitstekend.
Het oranje vaatje haring ging niet zoals vroeger naar de koning, maar naar aanloophuis “de Groene Luiken” aan de Oosthavenkade. Het huis dat open is voor iedereen die om een praatje verlegen zit en een krantje wil lezen met een gratis kopje koffie zou willen. De bemanning was er na al die tijd op zee eraan toe om naar huis te gaan. De andere mensen deden nog een drankje en proefden ook van de haring.
Het shantykoor de Vlaardingse Muiters deed zijn best om de boel op te luisteren met een aantal shanty’s. Het was mooi weer en het bleef nog lang gezellig. We kunnen weer terugkijken op een mooi evenement en Vlaardingen wordt niet voor niets de Haringstad genoemd.
De complete tekst als alsvolgt:
HARING UIT VLARING
Juni is de haringmaand bij uitstek. De vloot is uitgevaren en komt zo langzamerhand weer terug in de diverse vissersplaatsen met Nieuwe Haring. Zo ook de Balder VL92 uit Vlaardingen. De mooie oude zeillogger uit 1912. Uitgevaren om het zilver van de zee te vangen en naar Vlaardingen te brengen. Na bijna zes weken op zee voer de Balder vanaf Hoek van Holland richting Vlaardingen. Via de Buitenhaven, de sluizen, de spoorbrug en de Prinses Juliana brug verscheen het schip in de Oude Haven. Buiten de normale bemanning waren er twee kostjongens ofwel prenters aan boord. Twee ferme knullen van 9 en 11 jaar die voor het eerst naar zee waren geweest. Ze hadden zich kranig gedragen en waren nauwelijks zeeziek geweest. De Balder voer langs de Stadskraan waar een behoorlijke menigte samen was gekomen om de Balder welkom te heten. Omdat de Balder met de punt naar zee moest liggen, ging het schip door tot de Oudehavenbrug. Daar werd het schip gekeerd. Toevallig was daar net Burgemeester Bert Wijbenga aangekomen met de originele haringsjees om het vaatje haring voor de koning op te halen. Zowel de sjees als de Balder gingen samen op. Bij de vaste ligplaats van de Balder werd aangemeerd. Het was weer een bijzonder weerzien na al die tijd op zee. De reder, de keurmeester en uiteindelijk de burgemeester stonden het schip op te wachten. Allereerst vroeg de reder aan schipper Cornelis Don hoe de reis was geweest en wat de vangst was. 220 kantjes was zeker niet verkeerd. Dat er een bemanningslid klem had gezeten was wat minder, maar met medische verzorging aan boord ging het toch weer goed met de patiënt. Er ging een vaatje haring de wal op, waarna keurmeester Piet Maat de stalen band van het tonnetje deed. De haring zag er weer mooi uit. Zilverkleurig, zoals het hoort. De keurmeester pakte een haring en proefde. De haring was zeker net zo goed als vorig jaar. Daarna keurde zowel de burgemeester als de reder de haring en beiden vonden de haring weer uitstekend. Het oranje vaatje haring ging niet zoals vroeger naar de koning, maar naar aanloophuis “de Groene Luiken” aan de Oosthavenkade. Het huis dat open is voor iedereen die om een praatje verlegen zit of een krantje wil lezen met een gratis kopje koffie zou willen. De bemanning was er na al die tijd op zee aan toe om naar huis te gaan. De andere mensen deden nog een drankje en proefden ook van de haring. Het shantykoor de Vlaardingse Muiters deed zijn best om de boel op te luisteren met een aantal shanties. Het was mooi weer en het bleef nog lang gezellig. We kunnen weer terugkijken op een mooi evenement en Vlaardingen wordt niet voor niets de Haringstad genoemd.
English version:
HERRING FROM VLERRING (VLAARDINGEN)
June is the herring month par excellence. The fleet has set sail and is slowly returning to the various fishing places with “Nieuwe Haring” (new herring). So is the fishing vessel Balder VL92 from Vlaardingen. The beautiful old sailing logger from 1912 set sail to catch the silver of the sea and bring it to Vlaardingen. After almost six weeks at sea, the Balder sailed from Hook of Holland towards Vlaardingen. Via the Buitenhaven, the locks, the railway bridge and the Princess Juliana bridge, the ship appeared in the Oude Haven. Apart from the normal crew, there were two prenters (apprentices) on board. Two sturdy lads aged 9 and 11 who had been to sea for the first time. They had behaved bravely and had hardly been seasick. The Balder sailed past the Stadskraan (City crane) where a considerable crowd had gathered to welcome the Balder. Because the Balder had to lie with the point towards the sea, the ship continued to the Oudehavenbrug. There the ship was turned around. Coincidentally, Mayor Bert Wijbenga had just arrived with the original herring sleigh to pick up the barrel of herring for the King. Both the sleigh and the Balder set off together. They moored at the Balder's permanent mooring. It was a special reunion after all that time at sea. The ship owner, the inspector and finally the Mayor were waiting for the ship. First, the ship owner asked skipper Cornelis Don how the journey had been and what the catch was. 220 barrels was certainly not bad. The fact that a crew member had been trapped was a bit of a downer, but with medical care on board the patient was doing well again. A barrel of herring went ashore, after which inspector Piet Maat removed the steel band from the barrel. The herring looked beautiful again. Silver-coloured, as it should be. The inspector took a herring and tasted it. The herring was certainly just as good as last year. Then both the Mayor and the shipowner inspected the herring and both found the herring excellent again. The orange barrel of herring is not forwarded to the King as before, but to the drop-in centre “de Groene Luiken” on the Oosthavenkade. The house that is open to everyone who likes to have a chat or wants to read a newspaper with a free cup of coffee. The crew was ready to go home after all that time at sea. The visitors had another drink and also tasted the herring. The shanty choir the “Vlaardingse Muiters” (mutineers from Vlaardingen) did its best to liven things up with a number of shanties. The weather was nice and it remained pleasant for a long time. We can look back on a great event and Vlaardingen is not called the Herring City for nothing.